Rino van Voorbergen (1949) | Mail voor nadere informatie |
De ruimte
tussen twee, of meer figuren, of een opening in een verder massief
beeld, krijgt een eigen spanningsveld die in hoge mate bepalend is voor
de uitstraling van een beeld. Mijn werkwijze Er zijn op dit moment 2 manieren waarop ik beelden maak. De eerste manier is het meest gebruikelijk, hierbij maak ik eerst een klein model, b.v. in was of klei, en daarna maak ik het zo groot als ik het hebben wil. Bij de tweede manier, die verder eigenlijk meer intuïtief is, heb ik alleen in grote lijnen een idee welke richting een beeld uit gaat vervolgens maak ik een armatuur op ware grootte, en dan ga ik aan de slag. Het is bijzonder een sculptuur te maken. Eigenlijk is het heel speciaal om kunst te maken, en sculpturen in het bijzonder. Je maakt iets dat er nog nooit is geweest. Waneer ik een figuratief beeld maak, b.v. een vogel of een vrouw, dan probeer ik in de eerste plaats het wezenlijke van het onderwerp uit te drukken. Bij een vogel is het dan de beweeglijkheid en opgaande kracht , en niet te vergeten de dynamiek. Bij mij zijn in het schets model alleen de hoofd lijnen weergegeven, het is per slot van rekening alleen een model, bovendien kun je een klein model nooit klakkeloos na maken, de verhoudingen moet je altijd veranderen. Dynamiek is leven Dit laatste, de dynamiek, vertegenwoordigd voor mij het leven, zonder dynamiek heeft een sculptuur voor mij geen ziel. Maar een natuur getrouw gemaakte vogel, hoe dynamisch ook, kun je maar op een manier uitbeelden, terwijl een vogel eigenlijk constant in beweging is, hij leeft. Hieruit volgt voor mij dus; Een levensechte sculptuur van een vogel, ziet er nooit het zelfde ui als een vogel die leeft. vormen die ik niet maak! Maar het is voor mij een uitdaging om het toch heel duidelijk een vogel te laten zijn, door middel van mijn eigen vormentaal. Maar vooral door de vormen die ik niet maak , dat is de open binnenruimte in een beeld, vergelijkbaar met de rusten in de klassieke muziek. Dit vind ik heel belangrijk, en ik ben hier welbewust mee bezig. Uitdaging in (was) Brons Ik werk altijd in brons, d.w.z. ik maak eerst een beeld in boetseerwas, wat dan vervolgens door de bronsgieter in brons wordt gegoten. Helaas kan het nooit helemaal zo mooi gegoten worden dan zoals ik het in was heb gemaakt, dus moet ik er een heleboel aan afwerken om er weer mijn eigen beeld van te maken. Voordat ik in was begon te werken, heb ik altijd beelden in klei (keramiek) gemaakt. Helaas heeft keramiek naast zijn vele mogelijkheden ook heel veel beperkingen in de vorm, je ontkomt b.v. haast niet aan min of meer zware vormen in de keramiek, wil je het materiaal geen geweld aan doen. Er is daarom een hele nieuwe vormenwereld, kompleet met nieuwe uitdagingen voor mij open gegaan nu ik mijn beelden in was (brons) maak. Een van die uitdagingen, is het al eerder genoemde intuïtief direct werken aan een beeld, op ware grootte. Aan de ene kant is het een hele vrije manier van werken, d.w.z. ik heb geen model waar ik mezelf aan hoef te houden. Maar aan de andere kant moet ik mijzelf heel goed in de hand houden anders gaan de vormen er met mij vandoor, en dan bestaat het gevaar dat ik een soort barok gewrocht krijgt. Deze methode moet je dan ook maar niet gebruiken waneer je nog niet de nodige ervaring hebt. Het is voor mij steeds heel leerzaam gebleken om op deze manier te werken, maar ook heel moeilijk. Over mijn vormentaal Ik streef er naar om harmonie in mijn werk te brengen, maar wel met duidelijke spanningsvelden in de vormen onderling, die soms een dramatische lading kunnen hebben. Een sculptuur bestaat uit vormen, en als het goed is komen die vormen ergens vandaan, en gaan ze ook ergens heen, ieder met hun eigen spanningsboog. Het is de kunst om die vormen zo te maken, dat er een sculptuur ontstaat die datgene uitdrukt wat jij wilt. Dus moet je op een andere manier met de vormen omgaan om dat uit te drukken. Rino van Voorbergen Rino van Voorbergen (Zuiddorpe, 1949) Ik heb de basis voor mijn kunstzinnige vorming in een kunstschool in het Duitse Ottersberg opgedaan, maar beschouw mijzelf eigenlijk als autodidact, jarenlang heb ik keramiek plastieken gemaakt, maar door de beperkingen die het materiaal nu eenmaal stelt, en de behoefte om me ruimer uit te drukken in mijn vormentaal, heb ik besloten in was te gaan werken. Dit is slechts een medium om het later in brons te kunnen laten gieten. Ongeveer vanaf 1985 maak ik brons sculpturen, en ervaar het als een grote uitdaging met eindeloze mogelijkheden. Waneer je een Sculptuur maakt, dan zet je 3 dimensionaal iets in de wereld dat er nog nooit eerder is geweest. Ik vind het vooral belangrijk dat de sculptuur bezield is. Volgens mij ontstaat dat door het spanning veld tussen de vormen onderling, openingen in een sculptuur krijgen hierdoor vooral een heel speciale betekenis, die doorslag gevend kan zijn voor de uitstraling van een sculptuur. Exposities 2006 ApArt Gallery Bergen Nederland De Beeldenstorm Bosschenhoofd Nederland 2005 ApArt Gallery Bergen Nederland De Beeldenstorm Bosschenhoofd Nederland 2004 Artihove Bergschenhoek Nederland presentatie Alkmaar Nederland 2002/2003 Artihove Bergschenhoek Nederlands Schoorlsekunsten Schoorl Nederland 2001 Eva's appel Schoorl Nederland Jordan Road Gallery Sedona Verenigde Staten |
Landgoed Maple Farm